Baby blues

Na wiadomość o ciąży kobiety reagują różne, jedne wybuchają radością i nie mogą doczekać się krągłego brzuszka i pierwszych ruchów dziecka. Inne przyjmują tę wiadomość z obawą czy na pewno sprostają roli matki. Jednak i jedne i drugie czeka jeszcze parę długich miesięcy, w których w ich ciele zachodzą liczne zmiany, a pod sercem rozwija się maleńka istota, o którą muszą szczególnie dbać, aby rosła i rozwijała się prawidłowo. Na prawidłowo rozwijającą się ciążę mają wpływ przede wszystkim hormony, których huśtawka powoduje liczne zmiany w organizmie przyszłej matki. Zmienne nastroje, płaczliwość czy wybuchy złości są czymś normalnym podczas trwania ciąży. Są jednak pozytywne strony działania hormonów. Cera wygląda promiennie, włosy są gęste jak nigdy wcześniej, a piersi większe i krąglejsze. Niestety stan ten trwa jedynie do momentu porodu, kiedy to również w wyniku gwałtownych zmian hormonalnych często pojawiają się problemy natury emocjonalnej.

Gwałtowny spadek estrogenu po urodzeniu dziecka, a jednoczesny wzrost prolaktyny umożliwiającej karmienie piersią może się objawiać stanem nazywanym „baby blues”. Dotyka on większą część młodych mam. Z badań wynika, że nawet 80 procent kobiet przechodzi przez ten dziwny stan. Smutek, płaczliwość i nerwowość pojawiająca się około w 3 dobie po porodzie jest standardem. Kłopoty ze snem, bezradność, zmęczenie nieadekwatne do wykonywanych prac cechuje ten emocjonalny stan kobiety. O ile w większości przypadków po upływie paru dni kobieta dochodzi do normalności, to u około 20 procent kobiet stan ten może się pogłębić i wpłynąć na rozwój depresji poporodowej. Szalejące hormony płciowe, a także tarczycy czy nadnerczy powodują huśtawki nastojów. Płaczliwość na przemian z wybuchami śmiechu, brak apetytu, bezsenność to główne objawy, które powinny zaniepokoić. Dodatkowo utrata masy ciała, brak więzi z dzieckiem i zainteresowania jego stanem lub przesadna obawa o jego zdrowie to typowe objawy depresji poporodowej. Jeśli do tego dołączą myśli obsesyjne o chęci skrzywdzenia dziecka na pewno konieczna jest konsultacja z psychologiem. Stan taki może się pojawić nawet w ciągu trzech pierwszych miesięcy od urodzenia dziecka i nieleczony może przejść w postać przewlekłą.

Leczenie nie jest łatwe, ale zwykle szybko wdrożone pozwala uzyskać znaczącą poprawę. Zazwyczaj podaje się leki przeciwdepresyjne, które jednak mogą przenikać do mleka, więc należy rozważyć zasadność ich zastosowania. Najważniejszym jednak aspektem jest właściwie prowadzona psychoterapia. Często wymierne efekty udaje się uzyskać na skutek korzystania z pomocy grup wsparcia. Spotkania z kobietami, które mają podobne problemy może być bardzo korzystne. Oczywiście nieocenioną pomocą jest wsparcie przyjaciół, bliskich, a najważniejsze dobra więź z partnerem, który jest najlepszym oparciem dla kobiety. Na pewno jednak nie należy bagatelizować problemów kobiety , tylko wysłuchać ją i okazać tak potrzebne jej w tym czasie wsparcie. Jest to niezwykle ważne do szybkiego powrotu do równowagi emocjonalnej.