Zaplanowane cesarskie cięcie

Cesarka, jak popularnie nazywa się cesarskie cięcie, to zabieg chirurgiczny polegający na wyjęciu dziecka poprzez rozcięcie powłok brzusznych i macicy. Jest zastępnikiem porodu naturalnego i wykonuje się go, gdy pojawiają się przeciwwskazania do rozwiązania naturalną metodą. Cesarkę w kilku przypadkach można zaplanować, jest wtedy przeprowadzana ze znieczuleniem.

Wskazań do przeprowadzenia cesarskiego cięcia jest wiele, a powodami są przeciwwskazania położnicze i pozapołożnicze, zdrowotne.

Jak przygotować się do zaplanowanej cesarki?

Można zacząć przygotowywać się już w domu, na kilka dni przed datą zabiegu. Właściwie, poza odpowiednim wypoczynkiem i relaksem, trudno w tym punkcie przygotować przyszłą mamę w specjalny sposób. Poleca się, by zmyć lakier z paznokci, by pomóc odrobinę anestezjologowi. Stan i ukrwienie paznokci daje znać o przebiegu operacji. W domu zostawmy biżuterię i inne cenne przedmioty – nie są one dozwolone na Sali operacyjnej.

Przy zaplanowanym cesarskim cięciu, do szpitala zgłaszamy się dzień przed, na badania i aklimatyzację. Jest to dobry dzień na zapoznanie się z pracownikami oddziału położniczego, czyli z osobami, które będą odbierać nasz poród. Bądź miła dla personelu, lekarzy i pielęgniarek, a z pewnością odpłacą się dobrą opieką.

Lekkostrawna kolacja dzień przed cięciem jest twoim ostatnim posiłkiem, później wypada nic nie jeść ani nie pić – nawet zwykłej wody. W dniu cesarki dzieje się wiele rzeczy, trwają przygotowania do operacji. Co powinnaś wiedzieć?

Rano dostaniesz kroplówkę z lekami, dostaniesz także koszulę szpitalną. Nawet jeśli masz swoje ciuchy, ta przyda ci się bardziej (operacje nie są „najczystszymi” zabiegami, a z pewnością krwawe plamy na ulubionej pidżamie nie będą dobrą pamiątką). Przed operacją czeka cię zakładanie cewnika, ten zabieg może być przeprowadzony już w znieczuleniu, choć warto się tego wcześniej dowiedzieć. Na bloku operacyjnym dostaniesz pełne znieczulenie, a na wysokości ramion zostanie założony parawan. Nie będziesz oglądać swojej operacji.

Uczucie cięcia skóry jest bezbolesne, aczkolwiek każdy powód do niepokoju lub dziwne uczucie powinnaś zgłosić lekarzowi. Będziesz pod znieczuleniem, ale będziesz słyszeć dźwięki operacji, poczujesz także wyciąganie dziecka jako lekkie ciągnięcie. Jeśli ustaliłaś wcześniej z lekarzami, że tuż po porodzie, chcesz zobaczyć dziecko, zostanie ci one podane tuż po odcięciu pępowiny. W normalnym przypadku, operacja postępuje dalej, a maluch jest ważony i mierzony, zanim nastąpi kontakt z matką. W międzyczasie, lekarz usuwa łożysko oraz pęcherz płodowy, sprawdza stan narządów rodnych, a następnie zszywa brzuch. Po założeniu szwów, lekarz podaje ci leki: oksytocynę i antybiotyki. Czas po operacji najlepiej poświęcić na wypoczynek, nie musisz karmić dziecka. Nie unoś głosy, poczekaj z wstawaniem dopóki nie minie znieczulenie, dopóki nie wyciągną ci cewnika. Po ośmiu godzinach warto spróbować wstać, spróbować nakarmić dziecko. Spaceruj jak najwięcej, ruch pomaga powrócić do zdrowia. Dobra forma odezwie się także w postaci… puszczania gazów. To dobry znak, że wszystko jest w porządku.